20 km, ? 22C
Ik heb slecht geslapen, maar ga toch vol goede moed op pad. Ik heb in ieder geval genoeg te eten voor onderweg. Als ik in Saint-Réverien wil gaan lunchen begint het te spetteren. Ik wacht even tot het droog is en loop door, maar dan moet ik naar de wc. Ik ben bijna het dorp uit en bel toch maar weer ergens aan (ik leer het al). Een mevrouw doet open en ik vraag of ik naar de wc mag. Ze zegt dat bij de kerk een wc is. Oké, dat is niet de reactie die ik de laatste tijd gewend was. De kerk is weer 500 meter terug. Ik loop er naartoe, tot mijn teleurstelling blijkt de kerk blijkt dicht te zijn. Dan zie ik naast de kerk bij een basisschool een deur open staan met wc erop. Een kindertoiletje, gelukkig ben ik niet zo groot. Blijkbaar doen wc’s van basisscholen ook dienst als openbaar toilet. Eind goed, al goed.
De weg is bezaaid met bloemen. Ondanks dat worden de laatste kilometers zwaar en slaat de vermoeidheid toe. Rond 16.45 kom ik aan in de herberg en wordt hartelijk ontvangen door Chantal. Ik krijg mijn eerste kop koffie van die dag. Tijdens de koffie vertelt Chantal over wat ze zo mooi vind aan het hospitalero zijn. De zo verschillende mensen die je ontmoet en alle verhalen en redenen waarom ze de Camino lopen. Dat nodigt mij uit om ook wat over mijn aanleiding te vertellen. We eten met zijn drieën, ook Dennis, de man van Chantal. Ze hebben een boek vol mooie spreuken, en ook aan de muur. Voor ik ga slapen geniet ik nog van een mooie zonsondergang.
