21 km ☀️32C
Ik heb eindelijk goed geslapen! Ik pak mijn tas en ga ontbijten in een restaurantje voor €3,00. Dan bedenk ik dat ik mijn wandelsticks in het pension heb laten liggen. Ik ga weer terug en bel aan. Toen ik wegging was er een mijnheer aan het werk, maar die doet niet open. Ik bel het telefoonnummer en krijg de eigenaresse aan de lijn (gelukkig ben ik zoals gewoonlijk niet zo vroeg). Het lukt me niet haar duidelijk te maken dat ik mijn wandelsticks heb laten liggen, zo goed is mijn Spaans niet. Als ik zeg dat ik voor de deur sta hoor ik achter me, aan de overkant van de straat vanaf een balkon een vrouwenstem roepen. Ze gooit de sleutel naar beneden. Dank voor je vertrouwen! Als ik naar binnen ga staat de man in de hal. Waarom hij niet open deed weet ik niet, maar ik ben blij dat ik mijn sticks weer heb en geef hem de sleutel. Het is inmiddels 9.00 uur voordat ik begin te lopen. Als ik rond 11.15 pauzeer op een prachtig plekje kom ik James en Jerry weer tegen. We lopen een stukje samen. Gelukkig lopen ze achter me als ik een pijl over het hoofd zie en de verkeerde kant op ga.
De weg gaat een stuk langs de Rio Arga. In Esteribar komen we een vrolijke pelgrim tegen. Ik loop voorop, op een gegeven moment ben ik James en Jerry weer kwijt. Als ik zit te lunchen op een picknickplaats zie ik ze de berg op gaan.
Als ik in de eerste herberg in Pamplona aankom heb ik geluk, het laatste bed! Het is een mooie herberg.
Ik ga nog even naar een pelgrimswinkel om een nieuwe pet en sportbh te kopen. De pet was ik al een paar dagen kwijt. Ik heb hem de afgelopen dagen niet echt nodig gehad, maar het wordt weer warmer. De bh had ik eergisteren aan mijn rugzak gehangen om te laten drogen, maar ben hem onderweg waarschijnlijk verloren. Nu snap ik hoe het komt dat ik in het bos onderbroeken in een struik zie hangen.
Als ik ‘s avonds wat wil gaan eten kom ik James en Jerry tegen. Jerry vertelt dat ze morgen in Pamplona blijven en met de bus naar Puenta de la Reina gaan. Ik ben teleurgesteld dat ik ze morgen dus niet tegenkom. Ze slaan 28 km over. Maar goed, ieder doet de Camino op zijn eigen manier. Het Nederlands stel kom ik ook nog tegen, zij gaan morgen ook naar Puenta la Reina. Ik hou het iets korter.
‘s Avonds bezoek ik de Cathedral de Santa Maria. Hij is imposant. Daarna wil ik gaan eten. De restaurants gaan pas om 20.30 open, dus ik ben maar bij de Burger King gaan eten. Ik voel me weer alleen.
hi Daniëlle, hoe sterk ben je als je je eenzaam voelt en toch al die tijd doorloopt en steeds opnieuw contact legt. Respect! Iedereen schijnt onderweg de ervaringen te krijgen die ze nodig hebben. Ik ben benieuwd wat de eenzaamheid je te zeggen heeft.
Nog een praktische tip (als je daar al op zit te wachten… anders niet verder lezen): ik weet niet of ze in Spanje in die kleine dorpjes te koop zijn, maar veiligheidsspelden met zo’n kapje erover kunnen helpen om niets van je rugzak af te laten vallen onderweg.
Bedankt voor je mooie reacties Henny, en voor de tip! Met veiligheidsspelden aan mijn rugzak vastmaken had ik nog niet aan gedacht.
Wat de eenzaamheid me te zeggen heeft is niet zo kort te beantwoorden, maar een mooie vraag!