Dinsdag 16 juli van Saint-Jean-pied-des-Port naar Roncevalles

5 Comments

Vanaf nu probeer ik mijn weblog actueel te houden. Ik heb tot Limoges gelopen, en ben 15 juli met de trein naar SJPP gereisd. Vanaf nu het tweede, Spaanse deel van mijn Camino!

25 km ☀️24C

De eerste etappe door de Pyreneeën. Een klim van bijna 1350 m, en 550 m dalen. Het is prachtig weer en ik besluit om de moeilijke Napoleonroute ( bij slecht weer wordt een minder gevaarlijk alternatief aangeraden) te nemen en de uitdaging aan te gaan. Alhoewel ik er ook als een ‘berg’ tegenop zie.

Als ik SJPP uitloop ontvouwd zich al een prachtig zicht op de bergen. En hoe hoger ik kom, na iedere bocht weer een ander prachtig uitzicht. Na 2.30 uur arriveer ik in Orrison. Dan ben ik 8 km verder. Daar neem ik een koffie en een broodje. kamergenoten van mij arriveren wat later en blijven daar slapen. Er lopen schapen, paarden, koeien. En er vliegen roofvogels boven je die je van vrij dichtbij kunt zien. De klim vergt het uiterste van mijn kracht en uithoudingsvermogen. Maar het was zo de moeite waard. Rond 16.15 kom ik aan op het hoogste punt, de Col de Lepouder op 1430 meter.

Maar dan volgt nog een afdaling. Daar had je ook de keus tussen een makkelijke en een moeilijke variant. Ik wilde de makkelijke pakken, maar kom per ongeluk toch op de moeilijke variant, steil, veel losse stenen, midden door het bos. Het is inderdaad een pittige afdaling! In het bos kom ik de Duitse Maria tegen en ben blij dat ik daar niet alleen loop. Het is me deze pelgrimstocht vaker overkomen. Als ik erover nadenk ben ik in mijn leven ook goed in het mezelf moeilijker te maken dan nodig. Bij studie-opdrachten kwam dat regelmatig terug. Het is goed om moeilijkheden niet uit de weg te gaan, maar onnodig extra energie verbruiken maakt de kans wel kleiner dat je je doel haalt. Iets om over na te denken waarom ik dat doe.

Om 18.15 komen Maria en ik aan bij de herberg. De albergue zit al vol en we slapen in het klooster met 16 mensen op een zaal. Wachten voor de douche en de wc. Had toch op iets meer luxe gehoopt naar zo’n zware dag. We krijgen in ieder geval een goede maaltijd.

Ik ben toch erg trots dat ik dit gepresteerd heb. Een beetje het gevoel dat ik had toen ik mijn propedeuse haalde. In Santiago wacht het diploma! Nu ik dit kan, kan ik elke etappe aan, denk ik.

Bij de grens Frankrijk/Spanje

5 thoughts on “Dinsdag 16 juli van Saint-Jean-pied-des-Port naar Roncevalles”

  1. Hoi Daniëlle,

    Met bewondering lees ik je ervaringen. Knap dat je steeds wanneer je beslissingen moet maken of gemaakt hebt, je deze terug koppelt naar het leven dat je tot nog toe geleidt hebt. Hopelijk gaat deze tocht je helpen in het nemen van “makkelijke” beslissingen.
    ?

  2. Wat heerlijk dat we nu met je mee kunnen leven waar je NU bent 🙂 In Santiago krijg je weliswaar een diploma maar het is toch net als met school: het diploma zelf brengt niets, het is de weg er naar toe waar je leert! Dank dat je ook je lessen met ons deelt!

  3. Dag Daniëlle. Trots op je, gisteren verhalen gehoord van Ludger. Knap hoor. Een doorzetter ben je. Lieve groet Tara.

Laat een antwoord achter aan Henny Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *