Vanmorgen voorlopig voor de laatste keer in de armen van Ludger wakker geworden. Wat gehaast vertrokken om de trein van 8.06 naar Schiphol te halen. Ludger heeft me weggebracht, tot mijn verassing stond mijn vader ook op het station. Ik
De zondag was een hele drukke dag. Eerst heb ik voor het eerst orgel gespeeld in de gevangenis waar Ludger pastor is. Daarna had de de jaarlijkse herdenkingsbijeenkomst bij het monument onvervulde kinderwens. Dat wilde ik ook erg graag doen, maar vergde ook weer de nodige voorbereiding- en oefentijd. Zondagavond was er een speciale viering van wegzending gemaakt door mijn mede-kerngroepsleden van de Wonne. Mijn ouders waren erbij. Het heeft me ontroerd om zo gezegend op weg te kunnen gaan. Daarna was het nog koffie drinken met wat lekkers. Maar daarna schiet ik in de stress. Ik moet nog een aantal dingen doen en ik zie niet hoe ik dat allemaal nog gedaan krijg.
Op het perron neem ik afscheid van Ludger. Het is voor mij minder emotioneel dan ik had verwacht. Hoe dichter ik bij mijn bestemming kom, hoe langzamer de reissnelheid. Van de TGV met 230 km p/uur, naar een gewone trein met 140 km p/uur, naar een bus met 90 km per uur. En hoe langzamer het reizen, hoe meer ik in een andere, rustigere modus kom. Ik had bij het overstappen ook veel wachttijd. Dat geeft ook rust. Van het station naar de herberg, zo’n 10 km, had ik willen lopen, maar dan was ik nog 2,5 uur onderweg en te laat im de herberg geweest. Op het station bel ik een taxi, daar moest ik nog een uur op wachten. Ondertussen was ik het boek “Ik ga op reis en laat achter” van Simone Ahwina aan het lezen. Ze is zangeres en ik lees dat ze veel voor haar medepelgrims zingt en hen weet te raken met haar stem. Op een gegeven moment hoor ik gezang uit het huis tegenover het station. Een man een een vrouw, ze zingen opera. Het lijkt of de vrouw zangles krijgt. Zou zingen een belangrijke rol gaan spelen op deze tocht?
Rond 19.45 uur kom ik aan in Centre Saint-Madeleine, de pelgrimsherberg vlakbij de basiliek. Ik wordt hartelijk ontvangen door een Nederlands echtpaar. Ik ga in de stad nog even wat eten. Ik slaap met 2 Franse dames op de zaal (ze hebben daar aparte zalen voor mannen en vrouwen), een ligt al in bed, de ander is nog niet terug als ik ga slapen.